Όταν σε τιμούν άνθρωποι του χώρου σου είναι πραγματικά μεγάλη τιμή για αυτούς που σε θυμούνται και θέλουν να κρατούν τη μνήμη σου άσβεστη. Ναι είναι μεγάλη η τιμή για τους ανθρώπους του Ομίλου Φίλων Αυτοκινήτου που αφιερώνουν το πρώτο αγώνα της χρονιάς του μηχανοκίνητου αθλητισμού στο τόπο μας το 2014 το OFA AUTOSPRINT εις μνήμη δυο μελών τους που πρόσφεραν ο καθένας αρκετά από το πόστο του. Τους Ευάγγελο Ευαγγέλου και Γιώργο Κυπριανού που δεν βρίσκονται πλέον στην ζωή.
Οποίο λεξικό και ν’ ανοίξεις στο λήμμα “θάνατος” που είναι μέρος της ζωής μας, θα διαβάσεις “η μόνιμη διακοπή των ζωτικών λειτουργιών των όντων” και διακρίνεται σε σωματικό ή φυσικό που είναι ο χωρισμός του φθαρτού σώματος από την αθάνατη ψυχή…
Όσο και να διαβάζεις θα βρεις και μια ερμηνεία, και πάλι όμως θα αιωρούνται πολλά γιατί;
Τη σημερινή αναφορά μου στον Βαγγέλη και στο Γιώργο την εντάσσω στα αφιερώματα για να θυμούνται οι παλαιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
Σίγουρα θέλω να με συγχωρέσουν οι κουμπάροι μου Κύπρος και Νίτσα Κυπριανού αλλά και η οικογένεια του Ευάγγελου Ευαγγέλου για αυτή μου την αναφορά που σίγουρα θα ξυπνήσει μνήμες από το παρελθών. Πραγματικά το αφιέρωμα αυτό βγαίνει από τα βαθύ της καρδιάς μου και μόνο…
Είναι μερικές φορές που η ζωή φανερώνει όχι απλώς το σκληρό της πρόσωπο, αλλά και την τεράστια αδικία της. Με ένα τέτοιο τρόπο έφυγαν από κοντά μας τα τιμώμενα πρόσωπα από τον ΟΦΑ ο Γιώργος Κυπριανού και ο Ευάγγελος Ευαγγέλου.
Γιώργος Κυπριανού
Ο Γιώργος Κυπριανού ένας εκλεκτός μου φίλος και συνεργάτης στις 18 Δεκεμβρίου του 2004 μετά από αυτοκινητιστικό δυστύχημα και ο Ευάγγελος Ευαγγέλου ένας νεαρός οικογενειάρχης κτυπημένος από τον Καρκίνο στις 29 Μαϊου του 2012.
Αν και έχουν περάσει χρόνια είναι από αυτές τις στιγμές που το πληκτρολόγιο δεν μπορεί να αποδώσει το μέγεθος της θλίψης. Τι μπορούμε να γράψουμε για ένα νεαρό παιδί που στα 22 του χρόνια με όνειρα ενθουσιασμό και χαμόγελο μονίμως ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του μας έφυγε εκεί που ακόμα δεν είχε απολαύσει τις χαρές και τις λύπες του βίου και μάλιστα με ένα τόσο τραγικό τρόπο.
Ήταν Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου το απόγευμα όταν μια νταλίκα σε μια τρελή κούρσα θανάτου παρέσυρε και έδωσε σκληρό και άδικο τέλος στη ζωή του Γιώργου μας στην περιοχή Χοιροκοιτίας όταν ο Γιώργος σταμάτησε με σκοπό να βοηθήσει άτομα που είχαν εμπλακεί σε δυστύχημα. Πάλεψε, έδωσε τη δική του μάχη με τα βαριά του τραύματα επί δυο μέρες αλλά τελικά υπέκυψε για να φύγει ψηλά για τις δικές του ιδανικές ειδικές διαδρομές. Στα χώματα του παραδείσου εκεί που φυσικά πίσω από το τιμόνι ενός Peugeot 206 WRC (του αγαπημένου του αυτοκινήτου) θα διαγράφει ιδανικές τροχιές, δεν θα βιώνει ξανά την σκληρότητα αυτού του κόσμου. Του κόσμου που του επιφύλασσε το χειρότερο και πιο άδικο τέλος.
Η ανάμνηση του Γιώργου μας θα είναι πάντα στο μυαλό και την καρδιά μου καθώς μου έτρεφε απεριόριστη εκτίμηση καθώς του είχα δώσει χώρο στα έντυπα που είχαν την υπευθυνότητα της έκδοσης τους γράφοντας άρθρα παρουσιάζοντας αγώνες και νέα μοντέλα ακόμη και όταν έφυγε για το Λονδίνο επικοινωνούσε συνεχώς μαζί μου…
Τώρα όμως όσο και αν για κάποιους φαίνεται απίστευτο επικοινωνώ μαζί του τηλεφωνικός…ακούω την φωνή του…
Από τους κουμπάρους μου Κύπρο και Νίτσα τους γονείς του Γιώργου που μέσα σε μια μέρα έχασαν ότι πιο πολύτιμο είχαν στη ζωή τους για ακόμη μια φορά ζητώ να με συγχωρέσουν για τυχόν αναστάτωση που τους έχω προκαλέσει.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ
O Ευάγγελος Ευαγγέλου έχει γράψει την δική του ιστορία στο μηχανοκίνητο αθλητισμό του τόπου μας ως οδηγός και συνοδηγός με το YUGO. Κέρδισε αρκετές νίκες στην κατηγορία του και αναδείχθηκε πρωταθλητής στην Α5. Δυστυχώς ο νεαρός αυτός οικογενειάρχης κτυπημένος από τον Καρκίνο μας άφησε στις 29 Μαϊου του 2012.
Το αφιέρωμα αυτό ετοιμάστηκε από στοιχεία που μαζέψαμε από τον θείο του Δάφνη Ευριπίδου τον Σπύρο Παναγή, τον αδελφό του Δώρο και από την σύζυγο του Ροδούλλα που πραγματικά θέλουμε να τους ευχαριστήσουμε από καρδιάς.
Αρχή κάνουμε με το Δάφνη Ευριπίδου παλαίμαχο συνοδηγό και οδηγό αγώνων αυτοκινήτου με πλούσια ιστορία στο άθλημα. Υπήρξε συνοδηγός του Μιχάλη Θεοφανίδη, Στέλιου Γαλίδη, Μιχαλάκη Αντωνιάδη “Πίσπου” κ.α. Παράλληλα συμμετείχε και σε πολλούς αγώνες ως οδηγός. Την εποχή που λάμβανε μέρος ως οδηγός ο αείμνηστος Βαγγέλης Ευαγγέλου (συνάμα και υιός της αδελφή του) ήταν μέλος της ομάδας του Δάφνη στο Services. Στη συνέχεια ο Βαγγέλης το 1994 ξεκίνησε να ασχολείται με το μηχανοκίνητο αθλητισμό ως συνοδηγός με πρώτο του αγώνα δίπλα από το θείο του σε ένα αγώνα Novice στη Λάρνακα που εγκατέλειψαν με πρόβλημα στη μηχανή.
Τα πρώτα αποτελέσματα για τον Βαγγέλη ξεκίνησαν να έρχονται το 1997 με την 2η θέση γενικής κατάταξης στα μεικτά πληρώματα στο Tulip Rally με διοργανωτή τον ΟΦΑ. Ακολούθησεη 1η θέση στην κλάση Ν1 στο Skoda Tour of Cyprus το 1999 και η 2η θέση στην κλάση Ν1 στο Rally Tulip της ίδιας χρονιάς.
Ως δραστήριος άνθρωπος που ήταν από μικρός ήθελε να φτιάξει το δικό του αυτοκίνητο και το όνειρο του έγινε πραγματικότητα το 2000 όπου ξεκίνησε να αγωνίζεται με συνοδηγό τον αδελφό του τον Δώρο. Το αυτοκίνητο που ετοίμασαν ήταν το YUGO. Το 2002 ξεκίνησε την συνεργασία του με τον Σπύρο Παναγή για την οποία μας μίλησε ο Σπύρος.
Η σχέση του Βαγγέλη με το θείο του Δάφνη δεν ήταν σχέση συγγένειας μόνο ο Βαγγέλης το θείο του το θεωρούσε και σαν αδελφό και φίλο και πάντοτε το συμβουλευόταν για ότι τον απασχολούσε. Μάλιστα όπως ξεκίνησε την αγωνιστική του δραστηριότητα δίπλα στον θείο του την τερμάτισε κιόλα το 2010 καθώς στον αγώνα της Λάρνακας ήταν Opening Car.
O Σπύρος Παναγή γνωρίστηκε με την οικογένεια Ευαγγέλου από το 1974. Με αφορμή αυτή τη γνωριμία το 2002 τα αδέλφια Βαγγέλης και Δώρος στην προσπάθεια τους να εξελιχθούν τόσο αγωνιστικά όσο και να εξελίξουν το αυτοκίνητο τους συνεργάστηκαν με τον Σπύρο. Μια συνεργασία που κράτησε για πέντε συνεχή πρωταθλήματα.
Χαρακτηριστικά τονίζει ο Σπύρος “αρχίσαμε μια μεθοδευμένη πρόοδο που κράτησε πέντε συνεχή πρωταθλήματα” για να συμπληρώσει “όλα αυτά τα χρόνια τρέξαμε σε 43 αγώνες όπου καταφέραμε 41 τερματισμούς. Ήταν άκρως συνεργάσιμος υπάκουος και καλός μαθητής και κέρδισε ένα πρωτάθλημα στην κλάση Α5 και δυο φορές κατέλαβε την 2ην θέση στο πρωτάθλημα.
Για το Βαγγέλη μας μίλησε και ο αδελφός του Δώρος που ήταν στο πλευρό του σαν συνοδηγός.
Ο Βαγγέλης ήταν το μεγαλύτερο παιδί της οικογένειας μας. Η αγάπη μας για το μηχανοκίνητο αθλητισμό ξεκίνησε από μικρής ηλικίας και λόγο της εμπλοκής του θείου μας Δαφνή Ευριπίδου στους αγώνες. Ο Βαγγέλης ως μεγαλύτερος μου είχε εμπλοκή στο Service team του θείου μου και ξεκίνησε να τρέχει και μαζί του σαν συνοδηγός. Όταν πήρε την απόφαση να ετοιμάσει το δικό του αυτοκίνητο με πήρε μαζί του σαν συνοδηγό σε ένα αγώνα Novice & Amazon το 2002 και από τότε τρέχαμε μαζί συνέχεια.
Ο Βαγγέλης ήταν ένας χαρακτήρας πολύ καλός αλλά μια βδομάδα πριν από κάθε αγώνα είχε πάντα πονόδοντο. Αν και κάναμε πάρα πολλές δοκιμαστικές πάντα με πολιτικό αυτοκίνητο και όχι με αγωνιστικό δέσαμε και σαν πλήρωμα. Ήταν τόσο συνεργάσιμος μαζί μου όπου μου έδωσε όλη την ευθύνη για το τεχνικό κομμάτι και για την προετοιμασία του αυτοκινήτου και του κάθε αγώνα. Στο οδήγημα του ήταν τόσο άνετος που με αποκαλούσε τελειομανή στις σημειώσεις μας. Είχε και ένα ελάττωμα πάντοτε πριν το TC (σταθμό ελέγχου χρόνου) ρωτούσε συνέχεια τι ώρα μπαίνουμε, αν είμαστε σωστή τόσο στους κανονισμούς όσο και στους χρόνους που μας έδινε η διοργάνωση.
Από τη στιγμή που ξεκινούσε η ειδική διαδρομή μέχρι το τερματισμό της ανεξάρτητα από το τύπο του οδοστρώματος είχε την ηρεμία να οδηγεί στο όριο λες και ήταν σε αυτοκινητόδρομο.
Οδηγούσαμε ένα αυτοκίνητο μικρό σε κυβισμό και αυτό πιστεύω ότι τον αδικούσε σαν οδηγό. Το καλύτερο μας αποτέλεσμα η 8η μας θέση στο Tiger Rally του 2005.
Ο τελευταίος μας αγώνας μαζί με το Βαγγέλη ήταν το 2008. Μέσα από 75 συμμετοχές στην ανασυγκρότηση του Σαββάτου βρεθήκαμε στην 22η θέση γενικής και πρώτη στην κατηγορία μας. Πριν τον αγώνα είχαμε κάνει συμφωνία ότι αν δεν βρισκόταν λύση στα προβλήματα του αθλήματος ανάμεσα στην ΚΟΑ-ΚΣΑ θα σταματούσαμε τους αγώνες. Μόλις μας ανακοινώθηκε ότι ο αγώνας θα ήταν κοινός λάβαμε μέρος και είπαμε ότι θα ήταν και ο τελευταίος μας με το Yugo. Θυμάμαι ότι ο αγώνας αυτός ήταν αγώνας πέραν τον ορίων του Βαγγέλη που ο ίδιος προσπαθούσε να σπάσει τα δικά του όρια αλλά και τα όρια του αυτοκινήτου. Αυτό απόδειξε με τα αποτελέσματα στην ανασυγκρότηση. Την Κυριακή συνέχισε να πιέζει και αν και είχαμε και μια έξοδο που μας έριξε αρκετά πίσω στην κατάταξη καταφέραμε να φέρουμε το θρυλικό Yugo στο τερματισμό
Το 2010 θα κάναμε την μετάβαση μας στην κατηγορία των αυτοκινήτων με 4κίνηση και ενώ ετοιμαζόμασταν για την αγορά ενός Subaru κάπου εκεί ξεκίνησαν και τα προβλήματα υγείας του.
Για το Βαγγέλη το YUGO του ήταν μια από τις αγάπες του και το Rally ο τρόπος ζωής του. Πάνω απόλα η μεγαλύτερη όμως αγάπη του ήταν η λατρευτή του οικογένεια.
Ο Δώρος έκλεισε τη συνομιλία μας με αυτά: “ Εγώ έμαθα πάρα πολλά από το Βαγγέλη ήταν μπροστά μου και την ίδια ώρα πίσω μου. Μέσα στο αγωνιστικό κομμάτι είμασταν τόσο δεμένοι που πηγαίναμε με ένα μυαλό και πάντα υπήρχε στόχος και στρατηγική”
Το αφιέρωμα μας αυτό για το Βαγγέλη Ευαγγέλου το ολοκληρώνουμε με λόγια της συζύγου του Ροδούλλας Ευαγγέλου
Πηγαίνοντας αρκετά χρόνια πίσω και μιλώντας για ένα υπέροχο και αξιολάτρευτο άντρα ο οποίος δεν είναι μαζί μας τώρα, μου είναι πολύ δύσκολο…
Με τον σύζυγο μου Ευάγγελο γνωριστήκαμε από κοινούς μας φίλους. Αρχικά είμασταν φίλοι που με την πάροδο του χρόνου είχαμε γίνει ζευγάρι. Ο γάμος μας τελέστηκε την 1/6/1996. Από τον γάμο μας αποκτήσαμε δυο υπέροχα παιδιά.Την κόρη μας που είναι 17 1/2 ετών και τον γιό μας που είναι 14 ετών. Ένας υπέροχος σύζυγος και στοργικός πατέρας.
Ο Ευάγγελος ήταν ένα άτομο δυναμικό, δραστήριο και κοινωνικό. Γεμάτος από ζωή και πρόσφερε πολύ αγάπη στους γύρο του. Οποιονδήποτε στόχο και να έβαζε μπορούσε με το πείσμα και την επιμονή του αλλά και με σκλήρη δουλεία να το πετύχει. Πάντα γελαστός. Σαν οικογένεια είμασταν πολύ δεμένοι και οποιοδήποτε πρόβλημα και να ερχόταν πάντα υπήρχε και η λύση του.Ένα σωστός οικογενειάρχης.
Όπως οι περισσότεροι από εμάς, ένα από τα χομπύ του ήταν και η μεγάλη του αγαπή για το αγωνιστικό αυτοκίνητο. Ξεκίνησε σαν συνοδηγός και μετά σαν οδηγός. Με ένα μικρό αυτοκίνητο το YUGO και έχοντας για συνοδηγό τον αδερφό του, συμμετείχαν σε αρκετούς αγώνες. Διακρίθηκαν σε πάρα πολλούς αγώνες και αρκετές φορές με την πρωτιά στην κλάση τους.
Δυστυχώς σε ένα μόνο αγώνα δεν κατάφερε να νικήσει αν και το πάλεψε αρκετά… και το ήθελε τόσο πολύ να νικήσει αυτόν τον αγώνα…
Μπορεί να λείπει αλλά δεν είναι απών είναι πάντα παρών… Η αγάπη του αυτή για το αγωνιστικό αθλημά δεν τελειώνει εδώ. Την αγάπη του αυτή θα την συνεχίσει η κορή μας.
Ονειρό μου και ζωή μου….
Το αφιερώμα ετοιμάσαν οι Χρυσόστομος και Πάμπος Κυλίλης
