Με την πίστα της Indianapolis να είναι άδεια από θεατές λόγω των περιοριστικών μέτρων και των υγειονομικών πρωτοκόλλων λόγω της πανδημίας με τον κορωνοϊο, πραγματοποιήθηκε το φετινό Indy 500 που βρήκε νικητή για δεύτερη φορά τον Takuma Sato.
O Ιάπωνας οδηγός της Rahal Letterman Lanigan – Honda έγινε για δεύτερη φορά νικητής του συγκεκριμένου θρυλικού αγώνα καθώς τον κέρδισε και το 2017 και ο 20ο οδηγός στην ιστορία του θεσμού που στέφεται νικητής πέραν από μια φορά.
Το φετινό βάθρο το 104 στην ιστορία του αγώνα καθώς αυτός έγινε για πρώτη φορά το 1911 συμπλήρωσαν οι Scott Dixon και Graham Rahal με τον αγώνα να ολοκληρώνεται υπό καθεστώς κίτρινης σημαίας, μιας και 5 γύρους πριν από το τέλος του, ο Spencer Pigot έχασε τον έλεγχο του μονοθεσίου του με αποτέλεσμα να προσκρούσει αρχικά πάνω στον προστατευτικό τοίχο και στη συνέχεια να πέφτει πάνω στα προστατευτικά ελαστικά της εισόδου των pit.
Ο Fernando Alonso, που συμμετείχε και αυτός στον αγώνα, στη προσπάθεια του να κατακτήσει το Triple Crown, ξεκίνησε από την 26η θέση και τελικά τερμάτισε στην 21η.
Ο Scott Dixon με το που ξεκίνησε ο αγώνας τέθηκε επικεφαλής καθώς προσπέρασε από την εξωτερική το Marco Andretti που είχε εξεσφαλίσει την Pole Position. Πριν από την πρώτη στροφή το αυτοκίνητο της Rahal Letterman Lanigan – Honda βρέθηκε στην δεύτερη θέση καθώς το Andretti Herta Autosport υποχώρησε στην Τρίτη θέση. Καθώς σχηματίστηκε το τρένο ο Ryan Hunter-reay βρισκόταν στην τέταρτη θέση ακολουθούμενος από τους Rinus Veekay, James Hinchclitte (Andretti), Alexander Rossi (Andretti), Spencer Pigot (Citroen Buhl Autosport), Marcus Ericsson (Ganassi) και Graham Rahal (RLL) να ακολουθούν.
O Ed Carpenter μπήκε γρήγορα στα Pits στο τέλος του γύρου πιστεύωντας ότι ο Zach Veach τον είχε στείλει στον τοίχο κάτι που δεν έγινε αποδεκτό από τους αξιωματούχους του IndyCar.
Στο 4ο γύρο ο Ryan Hunter-reay είχε περάσει τον Marco Andretti και Takuma Sato για να βρεθεί δεύτερος ενώ ο Rinus Veekay προσπαθούσε με νύχια και με δόντια να κρατήσει πίσω του τον James Hinchclitte.
Η πρώτη κίτρινη σημαία εμφανίστηκε στον 6ο γύρο όταν το αυτοκίνητο του James Davison παρουσίασε πρόβλημα στα εμπρός δεξιά φρένα και ξέσπασε σε αυτά φωτιά. Πρόλαβε ο Αυστραλός οδηγός να σταματήσει το αυτοκίνητο στην πίσω ευθεία πριν από την είσοδο στα pits και βγήκε από αυτό χωρίς κανένα αναπάντεχο πρόβλημα.
Μια σειρά από οδηγούς εκμεταλεύτηκε αυτό και άνοιξαν την πόρτα στα pits πρώτοι οι οδηγοί της Penskes, Simon Pagenaud και Will Powe ενώ ακολούθησαν οι Oliver Askew (Arrow McLaren SP), Charlie Kimball (Aj Foyt Racing) Fernando Alonso (McLaren Sp) και μια σειρά από άλλους οδηγούς και ο κάθε ένας από αυτούς και η ομάδα του επέλεγαν διαφορετική στρατηγική.
Ο αγώνας ξεκίνησε κανονικά και πάλι στον 12ο γύρο και ο Hinchclitte προσπέρασε τον Rinus Veekay και πέρασε πέμπτος.
Στον 26ο γύρο ο Ericsson είχε μια έξοδο στην στροφή 1 γλίστρησε στον τοίχο και στην συνέχεια σταμάτησε στην στροφή 2 με βαριές ζημιές στο αυτοκίνητο του στη δεξιά πλευρά.
Ο Sato προσπέρασε τον Hunter-Reay στον 59ο γύρο για την Τρίτη θέση ενώ στο μεταξύ άνοιξε και πάλι η πόρτα για την επίσκεψη στα pits για όλους εκείνους που είχαν προγραμματίσει τρείς σταθμούς.
Ο Veekay μπήκε αρκετά βιαστικός στα Pits και προσέκρουσε στο προσωπικό της ομάδας του τραυματίζωντας τους μάλιστα. Οι οργανωτές άμεσα τον τιμώρησαν και τον έθεσα εκτός αγώνα. Η στάση του Dixon ήταν πολύ σύντομη και βγήκε και πάλι στην πρωτοπορία ενώ είχαμε και κάποιες ανακατατάξεις. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι ο Takuma Sato καθόλη την διάρκεια του αγώνα άλλαξε θέση πέντε φορές με τον Dixon
Ανακατατάξεις είχαμε και στη συνέχεια του αγώνα και φτάσαμε στον 157 γύρο όπου ο Sato με την Rahal Letterman Lanigan Racing πήρε προβάδισμα εκ νέου και αντιμετωπίζοντας αρκετές προκλήσεις από τον Dixon αντεξε την πίεση για 27 ολόκληρους γύρυς για να πάρει μια σπουδαία νίκη.
