Του Χρυσόστομου Κυλίλη
Καλή χρονιά χρόνια πολλά με υγεία και χαρά. Για να έχουμε όντως μια καλή χρονιά αλλά πάνω από όλα με ασφαλή οδήγηση ο κάθε ένας από εμάς και όλοι μαζί επιβάλλεται να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.
Δεν μπορώ με το καλημέρα του νέου χρόνου να διαβάζω ειδήσεις όπως με τρείς λιγότερους νεκρούς σε σύγκριση με το 2017 έφθγε το 2018 από πλευράς θανατηφόρων συγκρούσεων. Δεν το μπορώ δυστυχώς όσες φορές και να το γράψω και όσε φορές και να το αναφέρω να βλέπω ειδήσεις σαν και αυτές. «Αν φορούσε τη ζώνη ασφαλείας θα ήταν μαζί μας…» , «ούτε το κράνος δεν μπόρεσε να τον κρατήσει στη ζώη…», «Ο θάνατος του ήταν ακαριαίος και ήταν μόλις…χρονών».
Η απώλεια μιάς ζωής σε δυστυχήματα στην άσφαλτο είναι μια πληγή στην κοινωνία. Το γεγονός ότι η Κυπριακή κοινωνία αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα σε σχέση με τα οδικά δυστυχήματα είναι τοις πάσι γνωστό. Εξάλλου τα τροχαία δυστυχήματα είναι τόσο συχνά και οι νεκροί στην άσφαλτο αναλογικά τόσο πολλοί που δεν χρειάζεται κάποιος ειδικός να μας πείσει ότι έχουμε σοβαρό πρόβλημα.
Κάθε απώλεια ζωής αποτελεί ένα όνειρο λιγότερο στη ζωή μας. Ένα όνειρο που δεν αφορά μόνον αυτό που χάνεται, αλλά πρωτίστως όλους τους άλλους που μένουν και ζουν με την αγωνία του χαμού. Του χαμού της ζωής, του χαμού του δικούς μας ανθρώπου, του χαμού ενός ονείρου.
Και όταν ο χαμός αυτός αφορά ένα νέο άνθρωπο, ένα παιδί που ακόμη καλά καλά δεν έχει γνωρίσει την ζωή, ενώς νεαρού οικογενειάρχη που έπλαθε όνειρα για την οικογένεια του, τότε ο πόνος παραείναι αβάστακτος και το κομμένο όνειρο μετατρέπεται σε εφιάλτη για την κοινωνία και τους ανθρώπους.
Γενικά, όχι ειδικά αυτών που έχασαν το βλαστάρι τους στην άσφαλτο, αφού κάθε ανθρώπινη απώλεια είναι και δική μας υπόθεση. Εξάλλου κανείς δεν γνωρίζει ποίο θα είναι το επόμενο θύμα…
Άλλο τόσο γνωστό, όμως είναι και το ότι το πρόβλημα αυτό αφορά και αγγίζει όλους μας και κυρίως δεν έχει χρώμα και ιδεολογία.
Αρκετά είναι τα δημοσιεύματα που έχω κάνει για τα θέματα και την πρόληψη και γράψαμε αρκετές αράδες για αυτό το σκοπό. Αυτό δεν το κάνω για να δείξω πνεύμα το κάνω απλώς για ένα σκοπό στο να ενημερώσω να προβληματίσω και να ευαισθητοποιήσω τους Κύπριους οδηγούς σε αυτό το θέμα που έχει πολλές παραμέτρους.
Δυστυχώς όμως διαπιστώνω ακόμη μια φορά τα όσα λέει μια παροιμία « ο νούρος του σκύλου δεν ισιώνει όσες μέρες τζιαι να τον βάλεις στο καλάμι…»
Αν δεν το συνειδητοποιήσουμε και δεν λάβει ο καθένας τα δικά του μέτρα δεν πρόκειται να πετύχουμε δραστική μείωση των θανατηφόρων τροχαίων ατυχημάτων όσε εκστρατείες και αν γίνουν όσες καταγγελείες και αν γίνουν, όσα προστίματα και αν επιβληθούν.
Αν ο καθέ ένας από εμάς αλλά και όλοι μαζί θέσουμε το δικό μας λιθαράκι με οποιονδήποτε τρόπο ίσως πετύχουμε κάτι, ίσως περιορίσουμε το πρόβλημα, ίσως καταπραύνουμε την θλίψη, τον πόνο την δυστυχία…
Καλή χρονιά
